Στις φετινές σύντομες εξορμήσεις προς τη θάλασσα με συντροφεύει το "Νερό στο πρόσωπο" της Αλεξάνδρας Πλαστήρα. Παραθέτω εδώ το πρώτο ποίημα της σύλλογης αυτής:
Σε λίγα χρόνια
Πηγαίνουμε τώρα
το ποίημα δεν έρχεται
να πιούμε το τσάι μας
κάτω απ' τα δέντρα
τι ήσυχη μέρα αρκετοί έφυγαν
υπάρχει όμως ακόμα ζωή
στους τάφους στους γάμους μπουκέτα
μπισκότα γλυκά αν και λίγο παλιά
μου πάει νομίζω αυτό το φόρεμα
περισσότερο τώρα που έχουν σβήσει τα χρώματα
θα βγάλεις κι εσύ το καπέλο σου θα μιλήσουμε
αχ επιτέλους όπως το θέλαμε
ταπεινωμένοι
[!]
ΑπάντησηΔιαγραφή