Η σκόνη στα κάδρα και στα τζάμια
είναι τα ξερά χόρτα του Αυγούστου
Απόρροια του "Χαλασμένου ρολογιού" του Παναγιώτη Ιωαννίδη (Το σωσίβιο, 2008) και του επερχόμενου φθινοπώρου τα παραπάνω λόγια. Ακολουθεί το ποίημα:
Χαλασμένο ρολόι
Δε θα μπορούσα να σε βλέπω να πεθαίνεις
- βολικά μας χώριζε η ζωή
Και δεν κατάφερα ποτέ
να ξεκινήσω πάλι το ρολόι
που ετοιμαζόσουν να πετάξεις
Στις πέντε κι εικοσιπέντε κολλημένο τόσα χρόνια
Πρέπει να σου μαζέψω λίγο χώμα
- γη του βουνού και των πόλεων σκόνη-
τόσα χρόνια άθαφτος στη μνήμη
Για να μη λέμε ζει μες στα χαρτιά
Γιατί και τα χαρτιά θα λειώσουνε
και τα ρολόγια θα ξαναγίνουν άμμος
Ίσως μείνουν μόνο
τα λόγια που με αγάπη ή από αγάπη
πρόφεραν χείλη ζεστά
