Βροχερά βουλεβάρτα...

Ένα αγαπημένο ποίημα από τα "Σκαλοπάτια της Οδησσού" του Σταμάτη Πολενάκη:


Σχόλιο πάνω σ' έναν πίνακα
του Νταβίντ

Σήμερα καθώς τριγύριζα στους δρόμους
ζητιανεύοντας για ένα κομμάτι ψωμί,
είδα την παλιά μου γνώριμη, Σαρλότ Κορνταί,
να περνά κρύβοντας στην τσέπη του παλτού
της το φονικό μαχαίρι.
Αμέσως με αναγνώρισε, και οι δύο
αγαπήσαμε την επανάσταση παράφορα, και
οι δύο έχουμε το χάρισμα της προφητείας,
γνωρίζουμε εκ των προτέρων τι πρόκειται
να συμβεί και κανείς μας δεν είναι ικανός
να το αποτρέψει. Άυριο όταν θα έχουν όλα
τελειώσει θα σε περιμένω ξανά Σαρλότ.
Αύριο ίσως περπατήσουμε μαζί όπως άλλοτε
στα βροχερά βουλεβάρτα πιασμένοι τρυφερά
απ' το χέρι. Σήμερα όμως είμαστε
ο καθένας παγιδευμένος στη δική του μοίρα
όπως ο Μαρά στη μπανιέρα του.
Η ιστορία μοιάζει με ένα όνειρο
και το αγριεμένο πλήθος μας ακολουθεί
φτύνοντας.