Πλέκονται τα μαλλιά

Δύο ποιήματα που αλιεύονται σε δημοσιεύσεις έντυπες και ηλεκτρονικές.
Ένα της Αλεξάνδρας Πλαστήρα (από τη στήλη "Πεντάλ" της Μαρίας Λαϊνά, 2010)
κι ένα της Δανάης Σιώζιου (από ανάρτησή της στο φέισμπουκ, 2014)

Τα σκέφτηκα μαζί αυτά τα δύο χθες, ορίστε λοιπόν,
μαζί τα βάζω δίπλα δίπλα, ν' ακουστούν "τόσο ήσυχα":

[Δ.Σ.]

ΚΟΤΣΙΔΕΣ

όταν σε σκέφτομαι
τα μαλλιά μου
κοκκινίζουν
ανεπαίσθητα
επειδή ντρέπονται
πλέκονται έτσι
από μόνα τους
κι όλα αυτά
τόσο ήσυχα


[Α.Π.]

ΜΕΛΛΟΥΣΑ

Γερνάω
με πλεξούδες
καλομαθημένη
στα χάδια σου
πάντα
καλοχτενισμένη
πάντα
ξεφεύγει
ένα κλωνάρι
και το σηκώνεις
θέλεις να βλέπεις
το πρόσωπό μου
Τυχερή είμαι
σ' έχω
στα γηρατειά μου
θα περάσω
μαζί σου
στα γλυκά μέρη

* η φωτογραφία ανήκει στον Παναγιώτη Ιωαννίδη