Ένα ποίημα της Ελένης Βακαλό, από τη Φυτική Αγωγή, που περιλαμβάνεται στη συγκεντρωτική έκδοση της ποίησής της, Το άλλο του πράγματος, 1954-1994, Εκδόσεις Νεφέλη.
Οι εποχές που αλλάζουν συνήθειες
Επηρεάζουν στο δέρμα
Κι όταν κλείσεις τα μάτια σου πιο πολύ το αισθάνεσαι
Πως θα αλλάξεις τοπίο
Αφού πρώτα οι κινήσεις αδιόρατες στο φλοιό από μέσα αρχίζουν
Είναι όπως αν βρίσκεσαι δίπλα σε θάλασσα
Και ακόμη η καμπύλη του δρόμου την κρύβει
Κατεβαίνοντας
Ο αέρας νωρίτερα τη θαλάσσια αρμύρα σου φέρνει
Και τα είδη της θάλασσας και τα σχήματα
Ο αέρας που έρχεται
Στην αφή μας πιο πριν τ’ ακουμπάει
Πάλι όμως αιφνίδια σου φαίνονται
Κατεβαίνοντας τ’ ακρογιάλι
Έτσι γίνεται και σε μένα όταν δω
Τα φυτά που απότομα ανοίγουνε απ’ τη μια μέρα στην άλλη
Πιθανόν να περιέχει η αίσθηση
Σ’ εποχές που ακάλυπτες μένουνε
Και το σχήμα
Των νεκρών μας σωμάτων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου