"δοσμένο την άνοιξη"

Στις 19 Φλεβάρη γιορτάσαμε στο Camp στην πλατεία Κοτζιά το δεύτερο τεύχος του περιοδικού "Φάρμακο" με ποιητικές αναγνώσεις με θέμα "θλίψη - μανία - μελαγχολία". Ακολουθεί μια σύνθεση στίχων του Νίκου - Αλέξη Ασλάνογλου (από ποιήματα από το "Δύσκολο θάνατο" και τις "Ωδές στον πρίγκιπα") που επιμελήθηκα και διάβασα εκείνη τη μέρα, με πολλή αγάπη προς τον ποιητή:

Το πέρασμά σου τα μεσάνυχτα απ’ την πόλη
κάτω από τα μαραμένα δέντρα ως τη θάλασσα
είναι για μένα βάλσαμο και αγάπη

Αν φύγεις εκεί που η θάλασσα σμίγει με μουσικές
και με φώτα
να θυμάσαι κάνει κρύο σ’ αυτό τον παράξενο κόσμο
δεν έχω τίποτε άλλο, μόνο δάκρυα
που παίζουν με το μουσκεμένο φως του δρόμου

Το φιλί σου δοσμένο την άνοιξη με καίει ακόμα

Γιατί να δόθηκε, στη βροχερή αποικία που σε γνώρισα
ξέρω, δε θα βρεθεί ποτέ γιατρειά
καμιά αλλαγή στο αίμα δεν αντέχει

Και τώρα έρχεται η ατέλειωτη νύχτα

Τίποτα πια δε μου ανήκει μέσα στ’ ανάκτορα
ούτε καν το χρυσάφι της οροφής και τα μάρμαρα

Βλέπω πως λάθεψα γυρίζοντας έξω από θέρετρα

Τίποτα δε μου ανήκει

Γιατί η δίψα για το ατόφιο χρυσάφι είναι τα μάτια σου
και η πείνα για καθαρό αλουμίνιο τα χέρια σου
φιλιόμαστε σε σκοτεινές δισκοθήκες και σου εξηγώ, Πρίγκιπα,

χρειάζομαι χρήματα, κι άλλα χρήματα

σ’ έναν κόσμο που αλλάζει αδίσταχτα χρειάζομαι χρήματα

για να σε κερδίσω δε θα ’φταναν όλα τα τραγούδια της γης

χρειάζομαι πολλά, πάρα πολλά μπορώ να σου πω

Aυτά τ’ ανθοκήπια, κι αυτές οι πισίνες, κι αυτά τα υδρόβια

μες στα δωμάτια που μας προσμένουν χρειάζονται χρήματα

χρειάζομαι τόσα λεφτά για τσιμέντο και χάλυβα κι όλη τη θάλασσα

χρειάζομαι φως από πικρό αμμοχάλικα, α, Πρίγκιπα

κι είμαστε τόσο, μα τόσο φτωχοί

Χρειάζομαι χρήματα να γεννηθώ σαν και σένα απαράλλαχτος

το ήρεμο γαλάζιο τοπίο στα μάτια σου χρειάζεται χρήματα

τα μισάνοιχτα χείλη σου και το άσκεφτο ανάβλυσμα

η ανώφελη άγνοια χρειάζεται χρήματα

να παγιωθεί

Άρχοντα, δε νιώθω πια τίποτε ούτε για σένα

το παιχνίδι μας δεν αλλάζει τα καθορισμένα βήματα

χρειάζομαι χρήματα για να μεταμορφώσω ένα χερσότοπο

σε πανδαιμόνιο μουσικής

+ το αυτόγραφο ποίημα "Προσευχή" από τις "Ωδές", από τεύχος του περιοδικού "Η Λέξη" (ζητώ συγγνώμη που δε θυμάμαι τον αριθμό του τεύχους)